τηξίφρων

-ον, ΜΑ

αυτός που λειώνει την ψυχή, ψυχοφθόρος («λύπη τηξίφρων», Μεθόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. τού τύπου τερψίμβροτος* < τήκω + -φρων (< φρήν, φρενός), πρβλ. λυσί-φρων].